Eskoriatzako mediku Jaun
Biktoriano Illunbe ta bere andre
Eustakia ezkonberriai
Senar emazte gazte doatsu
Amorez zintzo garbiak,
Zeraten biok lotu zaituzte
Bai Sakramentu aundiak;
Ezin obeki zaituztelako
Elkartu bere graziak,
Korapill baten baturik sendo
Biotz bi maitelariak
Urte luzeetan iraun dezala
Zuen ezkontza berriak,
Zoriontasun osoz gozatu
Egiñik egun guztiak.
Biktoriano Illunbe, nere
Adiskide txit maitea,
Ditxarik asko da iristea
Bertutetsu dan andrea;
Dirudiana larrosa eder
Amore garbiz betea,
Dirudiana lirio zuri
Animan loirik gabea;
Nola dan bada zure Eustakia
Doai oietxen jabea,
Bera izan da Eibartarretan
Usai ederdun lorea.
Erori zaion loteriakin
Ain bioleta gordea,
Nik sinistzen det zeruak gura
Zuela sariztatzea;
Probidentziak dakialako
Danoi emazen gurea,
Modu berean eman diola
Eustakiari berea,
Emateakin bere senartzat
Alako gizon noblea,
Galai zaldun ta Kristau on eta
Mediku ezin obea.
Orregatikan kantauko det
Daukadan indar guztiaz,
Eskoriatza pozik dagola
Alako gizon argiaz;
Kantauko det Biktoriano
Mediku jakinduriaz,
Dala bikaiña, dala aparta,
Eta au diot egiaz;
Pruebak eman dituelako
Sarri askotan eriaz,
Bestek sendatu ezin zuena
Sendatutako zauriaz.
Suerte ona egin dezula
Esango dizut kantuan,
Zuk Eustakia, ain gizon ona
Daukazulako albuan;
Nork irabazi egingo dizun
Errian eta kanpuan,
Eta zuk berriz zintzo gorderik
Arraultzak kabiatxuan,
Txit aberatsa izan zintezke
Urte gitxiren buruan,
Zer kanta dedan bertso onetan
Iduki zazu kontuan.
Kanta ezazu zuk ere iñoiz
Koplau arturik goguan,
Erlien gisa zabiltzanean
Lanetan etxe barruan;
Txoria daukat arrapaturik
Beti betiko eskuan,
Au bizi bazait enaiz erruki
Ni onezkero munduan;
Zeren goseak ez didan illko
Berau sekulan neguan,
Dakialako alea biltzen
Elurra ein arren soruan.
O! baña nola ezin gintezken
Gu beti bizi kantetan,
Senar on orri baita lagundu
Zotin ta zizpuruetan;
Amorioa ezagutzen da
Geienez naigabietan.
Ta amorioa eten gaberik
Ezpada ezkonduetan,
Ez ta izango beren bizitza
Doatsu mundu onetan,
Purgatorio luze bat baño
Zeñ ezdiodan txantxetan.
Amoriozko batasun zailla
Ez da diruaz ordaintzen,
Amoriozko batasun ona
Ez da ezekin berdintzen;
Amoriozko batasun on
Dauka duenak iristen,
Au da gauza bat, gura duenai
Goiak diena bialtzen,
Biktoriano ta Eustakiari
Nola mesede orixen,
Jaunak ein dien, beren ezkontzaz
Lagunok poztu gaitezen.
Poztu gaitezen, eta bedeinka
Ditzala intzaz Zeruak,
Bedeinkazioz eman ditzaten,
Landare oiek frutuak;
Bedeinkazioz izan ditezen
Beren aitamak lakuak,
Izan ditezen euskaldun utsak,
Kristau garbi ta prestuak;
Maite izango dituztenak bai,
Gure lege zar dontsuak,
Zeintzuen izen euskalduna dan
Jaungoikoa eta Foruak.