Larrosa eder ixiotu ta gar antzekoa
Esaterako atzo goixean jaiotakoa,
Zelan zakustaz, añ alegere pozez betea?
Zelan Zeruak, emoten deutsun bizi puskea
Egan badoa dirudiala putz ta aixea?
Zelan ez dabe balio zure anditasunak?
Zelan purpura darakuskuzun nausitasunak,
Atzeratzeko adoak egin gura deutsuna,
Dakustalako zure egoen galantasuna,
Doiala galtzen berealaxe gaztetasuna?
Luma ederrok ez dira emonak Amodiuak?
Urre gorrizko ulleok bere, ak bialduak?
Izan ziñaiten bere irudi bizi bizia
Izan ziñaiten bere ispillu garbi garbia
Izan ziñaiten bere antzeko egi egia
Izan ziñaiten gorri ederrez parebagia
Dirudizula Jaunaren odol agaz bustia?
Eta alanbere ezingo dozu puskat luzatu?
Bizitza on ez dakizun añ laster amaitu?
Eguzkiaren tximist zorrotzak puskat mosturik
Etzagiezan billosik itxi gaur mutilldurik
Goisean neskatx, zareala zu ezaguturik,
Arratserako zaituelako izten zarturik,
Ezain, itxusi, edertasuna oso kendurik?
* * *
Baña alperrik larrosatxoa, natxatzu mintza,
Alperrik deutsut bersua bota, alper neurtitza,
Zerren aurrera, doaian bidean gure sortitza,
Zerren beragaz naste daroian, gure bizitza.
Orri zabalok, zimeldu jatzuz doaz lurrera,
Antxe usteldu, antxe simaurtu sats egitera,
Zapo, koko ta ar atsituak gizendutera;
Eta benturaz nik bere biyar zure antzera,
Bearko dot joan euren gosea asetutera.
* * *
O! zeñ laburra, jatzun bizia larrosatxoa!
O! baña nar aiñ zorrotz artean ez txit gozoa!
Gozoa zara baña urrean dozuz arantzak,
Kiñatuteko zure gorputza diranak latzak,
Zeñen kiñadak, onean artzen direan gatxak.
O! zeñ garbiro irudituten dozun gizona!
O! zeñ ederto arrorik eta estu dagona!
O! zeñ argiro bere zorion iragokorra!
O! zeñ benetan bera gozetan dakarren lorra.
Edertasuna, zure antzera da kanpokoa,
Zure antzera, gazte denpora laburrekua,
Zure antzera, maiteegi badan iñok mundua,
Zure antzera, betiko legez balitz jaioa,
Zure antzera, narrez izanik inguratua,
Zure antzera, azkenez bada txoriburua,
Zure antzera, esango neuke dala zorua,
Zeren zorotzat, zaukadazan zu larrosatxua.